Ուզում ես գտնել ճիշտ ուղի՞ն, նախ իմացիր ով էս։

Ուզում են գտնել ճիշտ ուղի՞ն, նախ իմացիր ով էս։

Երբ Ռուս թուրքական օկուպացիայից հետո սկսեցին ջնջել և կեղծել հայի հիշողությունը, հասկանալի էր, երբ 2–րդ համաշխարհայինից հետո հաղթողները սկսեցին խեղաթյուրել հայոց պատմությունը, էլի հասկանալի էր, քանի որ հաղթելով ընկան ջվուդների լծի տակ։ Բայց հիմա իբր անկախ ենք, ինչու չի ասվում իրականությունը, ինչու են ծուռ հայլով ներկայացնում մեր կենսագրությունը։

Հիմա կասեմ, կասեմ միայն հայ պարսկական հարաբերությունների մասին, կասեմ դաժան, բայց օբյեկտիվ։

Նախ կողմնորոշվենք ում մասին է խոսքը, մարերը, պարսկերը, պարթևները, նույն արիաց ցեղերն են որոնք դարձան Իրան, իրան, ինչու Իրան՝ ոչ գլուխ, որովհետև գլուխ ունեին; գլուխը կար և կլինի, անկախ ինքնասպանության փորձերի։

Մինչև թագավորը զորք կհավաքեր, Մուսասիրի քուրմը իր քրմերով հաղթեց Ասորիներին…

Դե հայեր ինչ է տվել ջվուդների չճանաչված թագավորը, ջվուդների կողմից խաչված, Կոլումբոսը գնում էր արևմուտք, արևելքին հասնելու համար։ Գնացեք՝ խաչվեք, ձեր խնդիրն է։

Կիպլինգը ասել է՝ մի թքիր քամու դեմ, երեսդ կթրջվի։

Փաստ է արևը ծագում է արևելքից, մայր է մտնում արևմուտքում։

1.      Մարերը խնդրեցին հայերին միասին կործանել Ասորեստանը, դա արվեց և Պարույր Սկայորդին թագ ստացավ։ Առաջին անգամ հայո գահը ճանաչել են Մարերը։ Կարային չէ խաբեյին քցեին, սակայն վարվեցին արդար։

2.       Տիգրանն ու Կյուրոսը եղբայրներ էին, հիմնադրեցին կայսրություն։

3.      Հայոց թագավորությնը մնում էր թագավորություն կայսրության կազմում, Դարեհի արձանագրությունը Հայաստանին չի վերաբերվում, վերաբերվում է մի հայի, որը ապստամբություն է կազմակերպել Բաբելոնում։

4.      Հայերը հերոսաբար կռվում են ալեքսանդ Մակեդոնացու դեմ և կհաղթէին եթե Դարեհը չփախներ։

5.      Այստեղից սկսվում է հայոց օտարամոլությունը, մենք դառնում ենք հելենիստական պետություն, կարելի է ասել նախաքրիստոնեական քրիստոնեության ընդունում, հալենիստական բոլոր երկրները վերանում են, վերջինը պոնտոսն էր , սակայն հայերը ավելի կաոլիկ էին քան Հռոմի պապը, աչքները արևմուտք պարզած։ Թողած Պարթևներին Հռոմ էին խաղում, կարող էին չէ ընդհանրապես չարդել և հունաստան ուղարկել,  Հայերը և Պարթևները առանձին առանձին  ջարդեցին Հռոմին, Լուկուլլոսն ու Կրասոսը անփառունակ մեռան։ բայց մենք ամեն ինչ անում էինք նրանց հետ բերելու համար։ Հիշենք՝ մենք ենք Հռոմիացիների հետ կռվել Պարթևների դեմ, այլ ոչ նրանք։

6.      Նույնիսկ դավաճանությունից հետո Պարթևները ձեռք մեկնեցին և փրկեցին հայոց պետությունը։

7.      224թից հետո քանի անգամ ենք հրավիրատոմս ուղարկել հռոմին պարսիկների դեմ կռվելու համար, դժվար է ասել։

8.      301թ–ին դարձանք քրիստոնյա, ջվուդական սեմամուտանտային հնազանդության քարոզ հավատք, այս քայլը քանդեց արիաց հոգևոր կրոնական հիմքը, քայքայեց և թուլացրեց տարածքի հոգևոր աշխարհը հնարավորություն տալով հետագայում կրոնափոխ անել պարսիկներին։

9.      Մենք ենք խնդրել Շահին զրկել մեզ թագավորից, սա մեր նախաաձեռնությունն էր, ոչ նրանց։

10.  Կռվել ենք հավատարիմ եղբոր դեմ, հրավիրելով Հռոմին, Հեբթաղներին, Հոներին էլ չգիտեմ ում։

11.  Կործանեցինք մեր միակ ապավենը պատմության մեջ, հասանք մեր ուզածին, պարսիկները դարձան արաբական կցորդ, ոչինչ չէնք արել թաթարների և թուրքերի մուտքը համաըեղ կասեցնելու համար, ընդհակառակը դավաճանել ենք, դաշնակցել ենք թաթարների, հետո թուրքերի հետ։

12.  Կռվել ենք թուրքերի կողմից և հաղթել իրանին։

13.  Ռուսների գալուց կռվել ենք Իրանի դեմ։

Տասներեքը լավ թիվ է, էլ չէմ շարունակում։ Միշտ մենք ենք ծախել, միշտ մենք ենք խարդախներին հրավիրել կռվելու իրանի դեմ, որոնք հետո մեզ ոչնչացչել են։

Մոռացա, բանակցեցինք և հնազանդության պայմանագիր կնքեցինք Արաբների հետ, գուցե եթե չլիներ այդ պայմանագիրը, հնարավոր լինելր կասեցնել անապատաբնակների արշավը, գուցե չունենայինք մուսուլմանական շրջապատ։

Հիմա էլ նույնն ենք անում, Անտանտի հետ կռվելու ենք Իրանի դեմ, իսկ մեր դաշնակիցները վերջում մեզ կհանձնեն թուրքերին ու թաթարներին։

Սա է իրողությունը, սա է մեր ապագան։

Եչբ միասին ենք եղել, բոլորը փախել են, երբ առանձին Իրանը կործանվել է, իսկ մենք ոչնչացվել։