- Հայաստանում մայրիշխանություն չի եղել։ Սա են վկայում և հնադարյան պեղումները և հայ ազգային առասպելաբանությունը և էպոսը։ Էնգելսյան տեսությունը բոլոր մարդկանց կապիկի ծնունդ հայտարարելու և սկզբից հզոր մայրիկի ենթակայությանն հանձնելու առումով Հայաստանի համար բացառվում է, Մայրական տոհմաբանության որևէ հետք Հայաստանում չկա, հետևաբար այդ երևույթը չի եղել։ Այս տեսությունը ունի հրեական արմատներ և բնականաբար Հրեական ծագում ունեցող մտածողները փորձել են այն ընդհանրացնել ամբողջ աշխարհի ժողովուրդների համար, որի մաս է կազմում հայ ազգը։ Այս վերագրման երևույթը շարունակվում է մինչև հիմա, վերջերս կարդացի մի հոդված, որ իբր Սևանի ավազանում հայտնաբերվել է առնանդամի քարե արձանիկներ և հեղինակը ուզում է դրանով հիմնավորել ոսկե ցլիկի պաշտամունքի առկայություն։ Դե կներեք, եթե 3000 տարի հետո Իտալիայում հայտնաբերեն Դավթի արձանի մասունքները նման եզրահանգու՞մ են անելու։ Բացի այդ տղամարդիք էլ կարող էին պաշտել իրենց զորության խորհրդանիշը, այնպես որ մոտեցումը շատ սխալ է։ Հայաստանում իշխել է հայրը և նրա նահապետական հայրիշխանությունը ի սկզբանե։
- Հայաստանում ստրկություն չի եղել։ Իզուր է մարքսը փորձում ամբողջ աշխարհի ժողովուրդներին կաղապարել ստրկատիրության հասարակարգն անցնելու պարտադիր կանոնի մեջ։ Արևապաշտության, կրակապաշտության, հելենիզմի և քրիստոնեության դարաշրջաններում հայաստանում ստրկության առկայության վերաբերյալ որևէ հիշատակում ոչ օտար աղբյուրներում, ոչ հայկական չկան։
- Հայստանում միահեծան կենտրոնացված բացարձակ իշխանություն չի եղել։ Բոլոր տվյալները հակառակն են վկայում։ Յուրաքանչյուր նահապետ եղել է իր տոհմի առաջնորդը, ունեցել է իր տոհմի վրա իշխանություն հիմնված հին արիական օրենքներով և սովորույթներով։ Օտար աղբյուրները ավելին են ասում, Նաիրյան երկիրը ուներ 44 ցեղ, դրանք աճում կամ նվազում են իրենց քանակով, կապված որոշակի միջազգային դեպքերի, պատերազմ և այլն մասնակցության հետ։
- Մինչև քրիստոնեությունը յուրաքանչյուր տղամարդ եղել է զինվոր։ միայն այս եզրույթով կարելի է հիմնավորել այն փաստը, որ հայոց աշխարհը անմատչելի էր և միջազգային ասպարեզում գրեթե չկար։
- Հայերը եղել են դաժան և անողոք, սա է վկայում Ասորեստանի կործանման նկարագրությունը։ Կարիքն առաջանալու դեպքում հիշատակվող հակառակորդը իսպառ վերանում է պատմական ասպարեզից։ Ջնջվում քարտեզից, ասես չէր էլ եղել։ Միայն առանձին դեպքերում են հակառակը վկայվում, երբ օտարները խնայվել են տնտեսական նպատակներով կամ վերջնական հաղթանակը անհաս է եղել։
- Հայ անհատը տոհմի շրջանակներում բացարձակ ազատ է եղել։ Նույնիսկ պետական հարկը և տուրքը նրա հոգսը չի եղել, այդ մասին հոգացել է ցեղի նահապետը կամ եթե կուզեք իշխանը։ Հայաստանը եղել է բացարձակ ազատների կամավոր միավորում։ Անհամաձայնության դեպքում տարանջատված տոհմեր, Թագավորը եղել է նահապետների կամքի գերին, տրամաբանական է, որ 1–4 դարերում Հայաստանը գրավել և որևէ երկրի մաս դարձնել չէր հաջողվում, չհարգված թագավորը անմիջապես մեկուսացվում էր և լավագույն դեպքում դառնում տոհմապետ, իսկ վատագույն՝ գնում էր այնտեղ, որտեղից ուղարկվել էր, իսկ Վահան Մամիկոնյանն օրինակ իշխան լինելով կարողանում էր ազգային մեծ բանակ հավաքագրել և կռվել աշխարհի հզորի դեմ կամ Թիոդորոս Ռշտունին կարողացավ կանգնեցնել Ալլահի արշավը և պաշտպանվել։
Ինչու՞ Արիաց օրենքները պահպանվեցին միայն հնդկաստանում։
Որովհետև Արիացիները չցանկացան խառնվել կիսասևամորթ ամբոխին։
Կաստան անձեռնմխելի է, կաստաի սահմանը անանցանելի է։
Հնդկաստանում կան ծառայողներ, բայց նրանք բոմժ են։
Հնդկաստանում կան վաճառականներ, բայց նրանք բոմժ են։
Հնդկաստանը մի երկիր է, որտեղ կարող են լինել միլիոնատեր, նույնիսկ միլիարդատեր բոմժեր։
Աշխարհում հասունանում է Սեմիթածին մի նոր կրոն, հնազանդության աստված Քրիստոսը շատ քիչ է աշխարհակալության համար։
Նոր միսիան քիչ է տարբերվելու փողի աստված Մամոնից։
Մարդկությունը հրաժարվել է ավանդական կրոններից և աղանդավոր դարձած փնտրտուքների մեջ է, բայց աղնդների մեջ արդեն ազատություն, եղբայրություն, հավասարություն լոզունգով ավետվում է ծագումով հրեա /բառը բոգրատառ ճիշտ է գրված/ մի նոր միսիա, մամոնի միսիան։
Комментариев нет:
Отправить комментарий